سلام

حکایت اول:

کیارش تازگی ها اسم خیلی ها را یاد گرفته اسم من و باباش و دایی و دختر خاله ام و عموش! و اسامی را با نسبت هاشون به کار می بره مثل دایی حامد!

زمان: 2 شب پیش

مکان: پارکینگ خونه

من: کیارش بگو مامان مریم

کیارش: بابا سعید!

من: نه، مامان مریم

کیارش: بابا سعید

من: ای بابا بگو مامان مریم

کیارش: نننننننننننه بابا سعید

من:بابا سعید را خیلی گفتی حالا بگو مامان مریم!

کیارش: دایی حامد!!!!!!!!!!!!!!

حکایت دوم:

زمان: ساعت 4:30 عصر

مکان: خونه

کیارش از مهد آمده و من دارم لباس هاشو عوض می کنم!

من: کیارش بیا بلوزتو بپوش!

کیارش: نه این شباله ( شلواره )

من: نه مامان این بلوزه

کیارش: ننننه این شباله!

بعد در حالی که پاشو آورده بالا: پا پا پا ( یعنی پام کن )

منم برای این که بهش ثابت بشه شلوار نیست بردم نزدیک پاش و گفتم: خیلی خوب شلواره پات کن

کیارش پیروزمندانه نگاهی بهم کرده و اولین پاشو کرد تو یقه لباسش! برای دومین پاش مردد شد! یک نگاهی به بلوز بخت برگشته کرد و گفت: نه مامان! این شبال نه! ( شلوار نیست! ) و دو تا دست هاشو برد بالا تا بلوزشو تنش کنم!

حکایت سوم:

زمان: ساعت 7 صبح

مکان: اتاق خواب مامان

من هنوز خواب آلودم و کیارش شاد و سرحال از خواب بیدار شده و با هیجان داره از اتاقش میاد پیش من

کیارش: مامان، مامان

من:  اییهیم

کیارش: اییهییم نه بله!

من: ببخشید، بله

حکایت چهارم:

زمان: 11 صبح

مکان: خونه خودمون

کیارش داره چهاردست و پا میره!

من: کیارش الان چی شدی؟

کیارش: پیشی!

من: پس چرا میو نمی کنی؟

کیارش: میو میو

نیم ساعت بعد، همچنان کیارش چهار دست و پاست

من: پیشی کوچولو

کیارش: پیشی نه! شیر

من:ببخشید شیر غران

کیارش: آآآآآآآآآآآ وووووم ( صدای غرش شیر )

ایضاً نیم ساعت بعد و باز هم چهار دست و پا

من: شیر مامان

کیارش: شیر نه! شتر

من: وای معذرت می خواهم شتر خان

و بازهم ....

من: شتر مامان

کیارش: شتر ننننه! ابس ( اسب )

و من:  ای وای بازم ببخشید اسب تیزروی من!

و همچنان ادامه دارد! و بدین گونه شد که ما تو خونه مون یک باغ وحش داریم!

حکایت پنجم:

پدرش صورتشو اصلاح کرده و بعدش after shave زده، کیارش پشت سر پدرش وارد اتاق میشه! در حالی که نفس عمیقی می کشه میگه: به به عطچ ( عطر )

من و باباش: .

و بعد کیارش میره سراغ شیشه عطر پدرش و درش را باز می کنه و هی به گردنش می ماله فسقلی!

حکایت ششم:

زمان: ساعت 10 شب

مکان: دم در خونه

یکی از همسایه ها با پدر کیارش کار داشت و پدرش رفت پایین تا ببینه چه خبره! کارش یک کم طول کشید، فسقلی خان یک کم نگران شد و رفت دم در خونه و یک کم منتظر ایستاد اما خبری نشد! بعد قیافه حق به جانبی گرفت و دستشو زد به کمرش و گفت: ای بابا، چه ( چرا ) بابا نیومد؟! ( با چنان عشوه ای گفت که خدا بدونه! )

حکایت هفتم:

قرار وبلاگی

زمان: 1شنبه 5 خرداد ساعت 6

مکان: پارک شریعتی

شرکت کنندگان: کیارش وروجک، ایلیا شیرین زبون، آندیا عسلی، نیما شیر پسر، مهدیار نمکی، ایلیا خان، نازنین فاطمه عزیز، رادین جنتلمن، دیبا و پرند جون، امیر رضا و علی رضا آلوچه ای، نارگل جون، ستایش خوشگله و ...

ساعات خوبی در کنار این عزیزان گذشت و جای دوستانی که نبودند خالی!

وقتی عکس های دیروز را داشتم می ریختم تو کامپیوتر کیارش آمد و کنارم نشست و شروع کرد به گفتن اسم های تک تکشون: این ایلیا، این مهدیا ( مهدیار )، این آندی ( آندیا ) و ... الهی قربونش برم که اسم همه را میگه الا خودش را!!!! رازی شده برامون!