بطور اتفاقي توي اينترنت وبلاگتو ديدم، منم 80 صنعتي بودم در خيلي از خاطراتت، باهات شريك بودم. عجب روزايي بود، اردو پشت اردو ، پيست اسكي، جشن نوروز، افطاري هاي دانشكده ها، نمايشگاه كارآفريني جلوي دانشكده شيمي، بازارچه، جنگل دانشگاه. آخ دلم براي همشون تنگ شده، دلم براي همه دوستام كه حالا ازشون خبري ندارم خيلي تنگ شده. نميدونم چه جوري بايد پيداشون كنم.