سلام
این نکته به نظرم جالب اومد که براتون بنویسم:
یک مقاله تو ژورنال Food & Chemical Toxicology چاپ شده درباره تاثیر سرخ کردن غذا روی سرطان ریه در خانم ها. دانشمندان تایوانی و کانادایی به این نتیجه رسیدند که اگر موادی که حاوی گلوکز هستند ( حتی سیر و پیاز مقادیر چشم گیری گلوکز دارند ) در روغن، به خصوص روغن سویا، با حرارت زیاد ( 200-120 درجه سانتیگراد ) سرخ شود اِپوکسید تولید می شود که مقدار آن ppm 75-25 و از حد مجاز بسیار بیشتر است. این مقدار هم در روغن و هم در بخارات آن به یک میزان تولید می شود. اِپوکسیدها به شدت سرطان زا هستند.
در نتیجه چند توصیه برای خانم ها:
1- سعی کنید تا جایی که ممکن است غذا را سرخ نکنید.
2- اگر مجبور به سرخ کردن غذا شدید با حرارت ملایم اقدام به این کار کنید.
3- در طول سرخ کردن حتماً از هودهای قوی استفاده کنید.
حالا بریم سر شیرین کاری های وروجک:
10 ماهش که بود من براش یک مسواک Oral-B گرفتم، عاشق مسواک زدنه! ولی همین چند وقت پیش براش خمیردندانش هم گرفتم. حالا سرگرمی قبل خوابش این شده که هردومون به مسواک هامون خمیر دندان بزنیم بعد بیاییم جلو هم بشینیم، اون برای من مسواک بزنه، من برای اون! ( پسرم این قدر خوب مسواک می زنه؟! البته فقط زبون کوچیکه را مسواک می زنه به جای دندون هام )
دیروز صبح دیدیم تخم مرغشو چه جوری درست کنیم که بخوره؟! ( آخه از تخم مرغ زیاد خوشش نمیاد ) گفتیم این بار براش کوکویی بپزیم و توش سبزی های معطر!!! بریزیم بعد پخت یک تکه کوچیکشو دادیم دستش تا عکس العملشو ببینیم، فکر می کنید چی کار کرد؟ یک نگاهی بهش کرد بعد گذاشت دم گوشش و گفت "اَو" ( اگه از فعل جمع استفاده کردم فکر نکنید خودمو تحویل گرفتم، این کار را با مامانم انجام دادیم، مامانی بزرگ!! )
دیشب بغلش کرده بودم و به سبک هندی ها داشتیم رو تخت غلت می زدیم، بعد که خوب هلاک شدیم گذاشتمش روی دلم و لبامو برایش غنچه کردم و گفتم "وروجک، ممممووووچ" ( مثلاً صدای ماچ ) می دونید چی کار کرد؟! پسرکم دو تا دستاشو گذاشت دو طرف صورتم و لبهاشو گذاشت روی لبم!!! وروجک ما را حال می کنید؟ غوره نشده مویز شده! بوسه فرانسوی می کنه!!!!!!!
----------------------------
پیوست: شما به چشم زخم اعتقاد دارید؟ من دارم. وروجک تا 6-7 ماهگی خوب غذا می خورد، هم شیرش و هم حریره بادوم و موزش. یک روز یکی از فامیل ها اومد خونه مون، تابستون بود و وروجک شورت و رکابی پوشیده بود و اون دست ها و پاهای توپولیش افتاده بود بیرون. اون فامیل گرام یک نگاهی به دست و پای وروجک کرد و گفت " با این که صورتش درشت نیست ولی دست و پاش خوب تپله"!!! بعد از اون روز پسرم کم کم اشتهاشو از دست داد و الان دیگه از اون دست و پای تپل و خوردنی خبری نیست.
اینه که مامانا یا هر کس دیگه، اگه سر وبلاگ یک نفر دیگه می رید، یا تو فامیل و دوست و آشنا بچه ای دارید، اگه حسنی داره یا کار جالبی می کنه سعی کنید به چشمتون نیاد و یا با بچه خودتون مقایسه نکنید ( هر کسی یه حسن و هنری داره! ) شاید نا خودآگاه چشمش زدید! ( قصد توهین به کسی را ندارم، شاید خود منم همین طوری باشم! ) به چشم مادری به جگرگوشه های دیگران نظر کنید!