يکي از بزرگان حکايت کند
اگر يک نفر نيمه شب چت کند
و با فرد بيگانه صحبت کند
و کم کم به چت کردن عادت کند
و يک ساعتش را سه ساعت کند
و هر شب به فردي محبت کند
به افراد قبلي خيانت کند
و با بي خيالي جنايت کند
نه حدّ و حدودي رعايت کند
و اين قصه را پر حرارت کند
براي رفيقش روايت کند
چنانکه رفيقش حسادت کند
و او هم رود نيمه شب چت کند
يعني واقعا نشستي تا آخرشو خوندي؟
